💰 همانطور که در یادداشت‌های قبلی اشاره شد، یکی از چالش‌های جدی صنعت نفت کشور بحث تامین مالی پروژه‌ها می‌باشد. در مورد تامین مالی به طور کلی می‌توان از دید بازارها، ابزارها و نهادها به بررسی ابعاد آن پرداخت و هر کدام را آسیب‌شناسی کرد. از جمله آن‌ها می‌توان فهرست‌وار و مختصر به موارد زیر اشاره کرد:
🔸 روش‌های تأمین مالی اجراشده بخش نفت و گاز در ایران.
🔹 موردکاوی روش‌های تأمین مالی در شرکت‌های نفتی.
🔸 طراحی مدل‌ها و الگوهای تامین مالی.
🔹 طراحی ابزارها و نهادهای مالی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری.
🔸 کارگزاری جذب منابع مالی و جذب سرمایه‌گذار.
🔹 انتشار صکوک و اوراق مشارکت ریالی و ارزی.
🔸 مطالعات امکان‌سنجی و تهیه طرح کسب و کار.
🔹 تهیه، تنظیم و پیگیری گزارش‌ها، عقد قراردادها، دریافت مجوزها و… .
🔸 طراحی فرآیند و نحوه انتشار اوراق.

❇️ روش‌های مختلفی برای تامین مالی وجود دارد. از دید نوع رابطه بین سرمایه گذار و سرمایه پذیر که ماهیت حقوق و تکالیف طرفین را تحت تاثیر قرار می‌دهد، می‌توان طیف‌بندی سه بخشی به استقراض یا وام ، روش‌های قراردادی و روش‌های سرمایه‌گذاری تقسیم کرد که از محل جذب سرمایه خارجی و تامین مالی داخلی می‌تواند صورت بگیرد. هر کدام از این روش‌ها ریسک‌های منحصر به فرد، با درجه‌های متفاوت و در عین حال بازدهی انتظاری مختلفی دارند.
درحال حاضر رویه های جاری وزارت نفت برای تأمین مالی جهت سرمایه‌گذاری عمدتاً از طرق زیر صورت می‌گیرد:
– تامین مالی از محل منابع داخلی شرکت ملی نفت .
– انعقاد قراردادهای نفتی با شرکت‌های نفتی داخلی و خارجی.
– استفاده از منابع صندوق توسعه ملی.
– تأمین مالی از طریق انتشار اوراق مشارکت.

📎باید گفت که هریک از راه‌های مذکور دارای مشکلات ساختاری خاص خود بوده و فاقد کارایی لازم است که در یادداشت‌های بعدی تشریح خواهند شد.

✒️ [ همایش ملی چالش‌ها و راهکارهای مالی تجارت بین‌الملل با رویکرد حمایت از تولید ملی ]